Historia GPS

Za początek nawigacji satelitarnej uważa się odkrycie w 1957 roku na Uniwersytecie Baltimore, możliwości wykorzystania sygnałów radiowych z satelity od precyzyjnego określenia położenia obiektów na ziemi.

System GPS

Jak powstawał system nawigacji satelitarnej?

Pierwszy działający system nawigacyjny powstał w 1964 roku. Nazwano go Transit - SATNAV i był wykorzystywany na potrzeby marynarki USA. System satelitów nie pokrywał swym zasięgiem całego obszaru ziemi. Do określenia pozycji obiektów wykorzystywano sygnały radiowe z satelitów o częstotliwościach nośnych: 400 MHz i 150 MHz oraz efekt Dopplera. Około trzy lata później umożliwiono wykorzystanie sygnału Transit dla autoryzowanych firm cywilnych.

W początkowej fazie użytkowania systemów nawigacji, wprowadzano szereg modyfikacji, cały czas system się doskonalił. Jego kolejne etapy to: progra TIMATION Marynarki Wojennej USA i 621 B Wojsk Powietrznych USA. Odpowiedzią Związku Radzieckiego był system Cykada.

W 1973 roku Ministerstwo Obrony USA uruchomiło zupełnie nowy projekt, w którym wykorzystano i ujednolicono dotychczasowe osiągnięcia w systemie nawigacji. Program nazywa się GPS - NAVSTAR i jest kontynuowany do dziś.

Pierwszymi klientami systemu były wojska lądowe, lotnictwo i marynarka wojenna USA. System GPS stopniowo wchodził do zastosowań cywilnych. W latach osiemdziesiątych udostępniono specjalną wersję GPS z celowo ograniczoną dokładnością pozycjonowania. Dla autoryzowanych użytkowników błąd wynosił 10m, a dla pozostałych odbiorców 500 m. Wprowadzanie błędu do pomiaru polega na dodaniu pseudolosowych wartości, ta technika określana jest mianem: Selected Availability. Od 2000r. zniesiono to ograniczenie, jednak Selected Availability może być ponownie przywrócone w przypadku wybranych obszarów objętych wojną lub innych zgrożeń.

Rozwój elektroniki i miniaturyzacja sprzyjała obniżeniu ceny urządzeń odbiorczych. Powszechność dostępu i wszechstronne korzyści dla gospodarki wymusiły podniesienie precyzji pomiaru do 100m.

Dalszą poprawę dokładności uzyskano w systemie DGPS (Differential GPS) , wymagane były tu, naziemne stacje bazowe. Odbiorniki pracujące w tym systemie obliczają błąd korygujący między znaną lokalizacją punktu odniesienia, a odbiornikiem GPS użytkownika. Pomiar jest tym dokładniejszy im bliżej do stacji bazowej i im dłuższy jest czas pomiaru.

Przełomem w cywilnej lokalizacji satelitarnej była decyzja Clintona z 2 maja 2000 roku o wyłączeniu S.A. (wybiórczej dostępności) . Współrzędne pozbawione tego pseudolosowego błędu są dużo bardziej dokładne. Pomiary z zastosowaniem różnicowego systemu DGPS stosuje się juz tylko do najbardziej precyzyjnych zastosowań, np. w Geodezji.


Perspektywy rozwoju nawigacji satelitarnej

Poprawa dokładności pozycjonowania uzależniona jest od lokalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. W krajach w których trwa wojna, błąd Selected Availability jest ustawiany w większym zakresie, a strefach bezpiecznych będzie on dalej zmniejszany.

Już w niedługim czasie nawigacja satelitarna będzie obecna w każdej dziedzinie życia. Ułatwia ona poruszanie się pojazdów w nieznanym terenie, planowanie trasy przejazdu, zdalna kontrolę samochodów i przewożonych ładunków. Niezależnie od warunków i widoczności ułatwia prowadzenie statków i samolotów. GPS ma już szerokie zastosowanie w budownictwie i geodezji, można już z dokładnością do centymetra obserwać zmiany położenia obiektów.

Mikro nadajniki z GPS umożliwiają śledzenie migracji zwierząt. GPS może być montowany jako dodatkowe wyposażenie do telefonów komórkowych i zegarków, da to np. możliwość kontroli dzieci przez rodziców i wielu innych zastosowań.

Tradycyjnie poprawę jakości nawigacji przyniesie wprowadzenie konkurencyjnych systemów. Od 2012 działa już chiński system nawigacji satelitarnej BeiDou, a w niedługim czasie pojawi sie długooczekiwany europejski system Galileo

menu


Copyright © www.gps.wroclaw.pl
disclaimer: zastrzeżenia prawne